Dziękujemy wszystkim Klubom Małego Książkomaniaka, za cudowną współpracę w 2021 roku! Dzisiaj odbyło się podsumowanie – zakończenie dziewiątej edycji projektu. Nagrodziliśmy kluby czytelnicze oraz wyłoniliśmy najlepszy – w tym roku są to Książkomolki z 17-stki z Przedszkole Miejskie nr 17 w Łodzi, opiekunką klubu jest Pani Joanna Szymczyk. Gratulujemy zwycięzcom i wszystkim Małym książkomaniakom. Do zobaczenia podczas dziesiątej – jubileuszowej edycji!

Więcej zdjęć: klik

Za nami wszystkie spotkania w ramach akcji „Zaczytane przedszkole”. Najmłodszych książkomaniaków odwiedził aktor Konrad Korkosiński, który głośno czytał im książki, opowiadał o swoim zawodzie oraz wspólnie z nimi bawił się czytaniem i przeprowadzał teatralne rozgrzewki.

Podczas IX Małego książkomaniaka, przeprowadziliśmy osiem spotkań w przedszkolach w Łodzi i regionie, to czwarta odsłona akcji „Zaczytane przedszkole”, która cieszy się dużą popularnością najmłodszych książkomaniaków. Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z tegorocznych spotkań czytelniczych

Zapraszamy do przeczytanie LEMOPOWIADY – opowiadania stworzonego przez Kluby Małego Książkomaniaka!

Autorami opowiadania są Kluby:

Wstęp SP 114 Klub 114-ściaków

Rozdział I SP 199 Klub Książkowych odkrywców

Rozdział II SP 173 Od deski do deski

Rozdział III SP 33 Klub Moliki

Rozdział IV SP 34 Klub Czytojady

LEMOPOWIADA

Był piękny, letni dzień. Wraz z moim psem Lemikiem, siostrzeńcem Lemonkiem i przyjaciółką Leokadią, spacerowaliśmy brzegiem oceanu z soku cytryny na planecie, której mieszkamy- Lemoniada, ciesząc się, że wkrótce wyruszymy w naszą kolejną podróż. Podróż do wysokich gór, które znajdują się na drugim końcu planety.

Nasza planeta jest naprawdę bardzo niezwykła! Znajduje się w odległej galaktyce,
ma kształt cytryny i jest tak duża, że jeszcze nie wszystkie jej zakątki są odkryte i zbadane. Lemoniadę zamieszkują ludzie nazywani Lemianami. Lemian nie rodzą mamy, a drzewa cytrynowe! Mieszkają oni w domach zawieszonych w powietrzu, a do podróżowania używają pojazdów powietrznych i specjalnych kapsuł, które unoszą się nad gruntem.

Ja także mam taki pojazd i uwielbiam nim podróżować i odkrywać zakątki mojej planety i urządzać wyprawy kosmiczne. Towarzyszami moich podróży są oczywiście Lemonek- mój siostrzeniec, który ma 12 lat, Lemik- mój pies, który nie potrafi mówić, ale jest świetnym kierowcą pojazdu kosmicznego oraz Leokadia, która jest robotem. Leokadia przyleciała do nas z nieodległej planety Robocianów i tak nas polubiła, że postanowiła zamieszkać z nami na Lemoniadzie. Potrafi ona mówić, chodzić i zachowuje się jak człowiek. Ma do tego naprawdę dobrą pamięć i zdolności matematyczne, co bardzo przydaje nam się podczas wspólnych podróży. Nikt z nas bowiem nie potrafi tak szybko i dokładnie obliczyć czasu lotu, odległości między obiektami i co najważniejsze- zapamiętać trasy podróży,
by móc bezpiecznie wrócić do domu.

ROZDZIAŁ I

Na planecie Lemoniadzie budził się nowy dzień. Lemonek jak co dzień wybierał się do szkoły. Przed szkołą postanowił porozmawiać z wujkiem Lemonem. Wczoraj widział, że wujek był jakiś niespokojny. Chodził po mieszkaniu, przeglądał różne mapy, mówił do siebie. Lemonek przeczuwał, że wujek planował nową wyprawę. Niestety wujka nie było w domu, więc Lemonek poszedł do szkoły. Na lekcjach nie mógł się skupić. Ciągle myślał o wujku, co go tak niepokoiło. Po powrocie do domu spotkał się z Leokadią. Próbował od niej dowiedzieć się co tak trapi jej przyjaciela. Okazało się, że Lemon planuje podróż na drugi koniec planety. Chce pokonać wielki ocean. Lemonek zapragnął polecieć z wujkiem.

Po dwóch godzinach powrócił do domu wuj Lemon. Lemonek czekał na niego bawiąc się z Lemikiem. Zaczął rozmawiać o podróży. Namawiał, żeby zabrał go ze sobą. Ciekawy był dlaczego wujek Lemon tak bardzo chce przebyć ocean i dotrzeć do znajdujących się za nim gór. Okazało się, że wujek nigdy nie odwiedził tych gór. Ciekawiło go co tam jest. Ponieważ Lemonek często podróżował z wujkiem i tym razem mieli polecieć paczką. Rozpoczęli wspólne pakowanie. Lemonek odpowiedzialny był za przygotowanie jedzenia na podróż. Wujek w tym czasie zabrał się za wybieranie odpowiednich map, kompasów. Leokadia z kolei wyznaczała trasę podróży. Pies Lemik zrobił przegląd techniczny kapsuły, którą mieli podróżować.

Cała drużyna podróżników po tygodniowych przygotowaniach załadowała do kapsuły zebrane rzeczy. Były tam ubrania na rożne pogody, specjalne buty z turbodoładowaniem, super lekkie plecaki, do których można było wrzucić wszystko, a nie czuło się ciężaru oraz wszystkie inne wcześniej przygotowane rzeczy.

Następnego dnia, o świcie, grupa podróżników wyruszyła w nieznane. Za sterami jak zawsze zasiadł Lemik, a reszta bohaterów rozpoczynała nową, nieznaną przygodę.

ROZDZIAŁ II

Lecieliśmy i lecieliśmy, lecz  właściwie nie zdawaliśmy sobie z tego sprawy, ponieważ Lemik to wspaniały kierowca: nie chciał, żebyśmy poczuli się niekomfortowo, więc włączył tryb „odpoczynek”. Tak więc nie było żadnych przeciążeń ani turbulencji oraz innych nieprzyjemnych wrażeń.  Ale do czasu.

– Jak wam mija podróż? – zapytała Leokadia, która jak zwykle zjawiła się bezszelestnie.

– Mnie jak każda z wujkiem, czyli super!- wykrzyknął Lemonek.

– Schlebiasz mi, ale to Lemik zapewnia nam największy komfort – odpowiedział wujek.

W tym momencie coś potężnie zatrzęsło statkiem i rozległ się głośny huk.

– Co to było?!- przeraził się Lemonek.

Usłyszeliśmy szczekanie i natychmiast wbiegliśmy do kabiny pilota. Pies siedział
w fotelu kierowcy i wyglądał na mocno zmartwionego.

– Co się stało?- zwrócił się do  Leokadii dwunastolatek.

– Chyba coś uderzyło w tył statku. Mam wrażenie, że…

– O nieee, nasza odrzutowa rurka!- wykrzyknął Lemon.- Bez niej błyskawicznie wytracimy prędkość!!!

– Trzeba wymyślić jakiś plan i co najważniejsze zastąpić czymś rurkę – powiedział Lemonek.

Wszyscy rozbiegli się pokładzie, szukając czegoś, czym mogliby zastąpić urwaną część statku. Po chwili każdy wrócił do kokpitu, przynosząc ze sobą rzecz, która wydawała mu się przydatna do naprawy rurki.

– Znalazłem gumy do żucia! – zawołał nastolatek.

– Ja przyniosłem linę, bo uznałem, że może się do czegoś przydać – powiedział wujek nastolatka.

– Wzięłam kolorowe słomki – odpowiedziała Leokadia.

– Hau, Hau!

Lemik przyniósł smakołyki. Wszyscy wybuchnęli śmiechem.

– Chyba ktoś tu jest głodny – powiedział rozbawiony Lemonek, podnosząc puszkę
ze smakołykami psa.

Lemonek zajął się karmieniem ich czworonożnego przyjaciela, podczas gdy Leokadia i Lemon konstruowali zamiennik rurki.

– Gotowe. Teraz musimy wybrać kogoś, kto opuści pokład i wykona ryzykowną misję naprawczą – zdecydowała Leokadia.

– Ja się zgłaszam!- krzyknął podekscytowany Lemonek.

– Nie pozwalam! – natychmiast zaprotestował Lemon. – Sam pójdę.

– Ale czemu nie mogę? Jestem już duży! – powiedział z oburzeniem Lemonek.

– Bo to jest bardzo niebezpieczna misja i nie chcę, żeby ci się coś stało – westchnął Lemon.

– To wyjdźmy razem- zaproponował nastolatek.

– Wykluczone! Ty się stąd nie ruszysz! – ponownie zaoponował Lemon, a Lemonek zrozumiał, że jego wujek już nie zmieni zdania.

Lemon ubrał się w kombinezon, zabrał stworzony wcześniej przedmiot i ruszył
do wyjścia ze statku. Po niedługim czasie wrócił i oznajmił, że misja się udała i mogą już kontynuować wyprawę.

Po kilku godzinach wylądowaliśmy na nieznanym obszarze górskim…

ROZDZIAŁ III

Wujek Lemon, Lemonek, Lemik i Leokadia dostrzegli w oddali coś błyszczącego i polecieli w tamtym kierunku. To były góry o wdzięcznej nazwie „Złotki”. Wylądowali, wysiedli i skierowali się w górę. Zaciekawiło ich, co to za miejsce i co jest po drugiej stronie gór. Wspinali się i wspinali i wspinali, po drodze spotykając zwierzęta i rośliny – jedne już znane, inne nie. Tu przydał się skaner Leokadii, która dzięki ogromnej wiedzy rozpoznała istoty i rośliny. Opowiadała o ich nazwach i cechach. Wszystkie zwierzęta były bardzo przyjazne. Z góry rozpościerał się piękny widok na dolinę. Gdy tak podziwiali okolicę, Lemonek stracił równowagę i poturlał się w dół, a za nim Lemik, który próbował go zatrzymać. Jednak to Leokadia uratowała obu przed rozbiciem. Rozwinęła swoje robocie, długie ramiona i zatrzymała ich w połowie drogi.

Gdy już byli na górze, wujek Lemon zaproponował, żeby poszli na wycieczkę wzdłuż tych gór. Wędrowali cały rok, po drodze spotykając bohaterów książek, w szczególności Harrego Pottera, Hermionę, Rona Weasley’a i jednorożca. Nastała kolejna noc i wszyscy zgodnie stwierdzili, że czas wracać. Bardzo podobało im się to, że mogą spotkać ulubionych bohaterów i z nimi rozmawiać, ale zatęsknili za domem.

ROZDZIAŁ IV

Gdy przyjaciele dotarli na szczyt największej góry, spostrzegli wielki statek kosmiczny. Maszyna była biała jak śnieg, była całkiem spora i miała trzy małe okienka. Lemik wbiegł do kabiny, zaciekawiony nowym zapachem.

– Nie! Lemik stój!-krzyknął i pobiegł za psem. Leokadia wrzasnęła cicho przestraszona.

– Lemonek, wracaj!- pisnęła.

Niestety Lemonek tylko złapał ją za rękę i pociągnął do środka. Leokadia upadła. Wstała otrzepując się i rozejrzała się wokół. W środku rakieta wyglądała na mniejszą. Wtedy coś przykuło jej uwagę. A był to Lemik, ocierający się o dźwignię uruchamiającą rakietę. Silnik rakiety zaczął warczeć. ,,Puszka” uniosła się w atmosferę. Bohaterowie przestraszeni a, zarazem trochę ciekawi przygody skulili się. Lemon objął ramieniem siostrzeńca.

– Zobaczcie!-wyszeptał urzeczony pięknym widokiem, wskazując w stronę okna.

-Co? Gdzie jesteśmy?-zapytał Lemonek.

– W kosmosie, na tym statku. Lemik włączył autopilota więc jakoś damy radę.

Gdy tylko skończył to mówić z kabiny pilota rozległo się przeraźliwe szczekanie – dźwięk wydawany przez psa. Wszyscy pobiegli do sterowni. Lemik siedział na podłodze wskazując na deszcz asteroidów. Leokadia nie dała się ogarnąć panice i szybko usiadła za sterem. Starała się omijać skały i radziła sobie doskonale. Sterując krzyknęła, aby poszukali instrukcji obsługi statku. Instrukcja się znalazła, ale bohaterowie uprzytomnili sobie, że nie jedli nic od dłuższego czasu, a nie wiadomo jak długo będą wracać do domu. Lemon  z siostrzeńcem poszli razem w głąb maszyny w poszukiwaniu pożywienia. Nagle spostrzegli malutkie drzwi z napisem „JEDZENIE”. Postanowili więc zajrzeć do pomieszczenia. Dostrzegli półki  pełne świeżych owoców i warzyw.

Po krótkim odpoczynku, przyjaciele wyruszyli w dalszą przygodę, przemierzając kilka planet. Nagle na jednej z nich dostrzegli wielki posąg psa. Postanowili zatrzymać się i chwilę odpocząć. Nie spodziewali się co może na nich czekać. Gdy wysiedli ze statku przywitały ich psy. Były niezwykłe. Na głowie miały skórzane, kolorowe kapelusze z elektrycznymi światełkami. Lemona, Lemika i Leokadię przywitał Król:

– Witajcie na naszej planecie!

– Jak to…? Wy możecie mówić? – zapytał Lemon.

Pies postanowił oprowadzić przybyszów po planecie. Zgodziły się, zabierając swego wiernego towarzysza. Przywódca psów zaczął opowiadać historię:

– dawno, dawno temu na planetę przyleciał pewien podróżnik. Nie mógł się z nami niestety porozumieć. Kilka miesięcy pracował nad wynalazkiem, dzięki któremu będzie potrafił porozmawiać z psami. Udało mu się zbudować magiczny kapelusz, dzięki któremu możemy przemówić w każdym języku.

– A gdzie on jest?  Zapytała Leokadia.

–  Niestety kilka dni później musiał powrócić do swego domu. Na szczęście wcześniej przekazał nam instrukcję, cała jej tajemnica znajduje się w posągu. – Odrzekł pies.

– To niesamowite!

Nagle Lemik zaczął głośno szczekać. Leokadia postanowiła przekazać swemu towarzyszowi jeden z kapeluszy, dzięki któremu przemówił:

– To mnie wysłano na Ziemię, abym odesłał rakietę! Długo szukałem drogi powrotnej i odpowiednich przybyszy, to byliście Wy – moi nowi przyjaciele.

– A więc to Ty jesteś zaginionym cesarzem… – stwierdził przywódca.

Jeszcze tego samego dnia odbyło się pasowanie Lemika. Wszyscy świętowali, śpiewali i tańczyli. Był to cudowny wieczór.

Nazajutrz przyjaciele podziękowali za tak miłe przyjęcie. W obawie, że najbliżsi będą się martwić, Leokadia, Lemon i Lemonek powrócili swego domu, na Lemoniadę.  Tajemnicze odkrycie postanowili już na zawsze zachować tylko dla siebie.

KONIEC.

„Mała cyberiada” to warsztaty inspirowane RPG – Role Playing Game – twórczym spotkaniem, podczas którego uczestnicy tworzą własne postacie, wcielają się w role oraz wymyślają historie swoich bohaterów. Spotkanie poprowadziła Grażyna Bąkiewicz – pisarka, historyk, autorka książek dla dzieci. W „Małej cyberiadzie” uczestniczyli książkomaniacy ze Szkoły Podstawowej nr 83 w Łodzi.

Wydarzenie było inspirowane obchodami setnej rocznicy urodzin wybitnego protoplasty literatury science-fiction w Polsce. Zachęcamy do obejrzenia galerii zdjęć z tej kosmicznej sesji RPG! (klik).

Przed nami wielkie zakończenie projektu: „Finał IX Małego książkomaniaka”, które odbędzie się 11 października o godz. 11:00 w Domu Kultury „502”, ul. Sacharowa 18.

Podsumujemy wszystkie wydarzenia w ramach tegorocznej edycji, nagrodzimy najaktywniejsze Kluby Małego Książkomaniaka oraz zaprosimy dzieci na występ artystyczny w wykonaniu Teatru Widzimisię.

Nie może Was zabraknąć!

Zgłoszenia klubów chcących uczestniczyć w finale, prosimy przesyłać na adres: [email protected]

Wstęp wolny, liczba miejsc ograniczona.

„Mała cyberiada” to warsztaty inspirowane RPG – Role Playing Game – twórczym spotkaniem, podczas którego uczestnicy tworzą własne postacie, wcielają się w role oraz wymyślają historie swoich bohaterów. Spotkanie poprowadzi Grażyna Bąkiewicz – pisarka, historyk, autorka książek dla dzieci.

Zajęcia odbędą się 8 października o godz. 10 w Domu Kultury „502”.

Wstęp wolny, liczba miejsc ograniczona. Zapisy: 574190682

1 października odbyły się dwa spotkania z autorami książki „Droga do gwiazd”: Katarzyną i Pawłem Ziemnickimi. Dziewiąta edycja projektu „Mały książkomaniak”, jest poświęcona pamięci wybitnego pisarza science-fiction Stanisława Lema. Z tego powodu spotkania, warsztaty i wszystkie zaplanowane na rok 2021 wydarzenia w ramach projektu, są związane z literaturą science fiction, wizjami przyszłości oraz kosmosem – będącym inspiracją tego wybitnego pisarza. Książka „Droga do gwiazd” i spotkania z Katarzyną i Pawłem Ziemnickimi wprowadziły dzieci w temat literatury science fiction i zaciekawiły kosmosem i jego tajemnicami.

Katarzyna Ziemnicka urodziła się w Skwierzynie, a wychowywała w Golenicach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim, pracuje jako dziennikarka i redaktorka. W 2016 roku jej książa Wielka wyprawa pirata Nata została nagrodzona w IV konkursie im. Astrid Lindgren (źródło: Wydawnictwo Literatura).

Paweł Ziemnicki na co dzień pisze o technologiach kosmicznych, najczęściej satelitach i rakietach. Jest autorem wywiadów m.in. z Harrisonem Schmittem – astronautą, który był na Księżycu, i odkrywcą pierwszych planet pozasłonecznych – prof. Aleksandrem Wolszczanem.
W Kolumbii uczył się, jak „pokazywać” Kosmos osobom niewidomym, a w Holandii i Portugalii jak kształcić nauczycieli, by umieli zainteresować tym tematem uczniów. W Polsce najchętniej obserwuje nocne niebo w sierpniu w Puszczy Augustowskie (źródło: Wydawnictwo Literatura).

Zdjęcia ze spotkań na naszym profilu na Facebooku (klik)

Za nami osiem warsztatów twórczych „Pojazdy przyszłości i podróże w czasie” z Katarzyną Samosiej – artystką zajmującą się sztuką książki, absolwentką ASP w Łodzi, autorką książek m.in. Boso i Sam Cukier.

Warsztaty w przedszkolach, dotyczyły wizji przyszłości, pojazdów, jakimi będą podróżowali ludzie.

27 września Renata Piątkowska – autorka „Po prostu tata”, czy „Biuro detektywa. Dziurka od klucza”, odwiedziła książkomaniaków w Domu Kultury „502”. Pisarka spotkała się z młodymi czytelnikami o godz. 10 i 11:30. Podczas tego wydarzenia, autorka opowiedziała o najnowszych utworach, a także o pracy pisarza. Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć z tego wydarzenia! (klik)

Z przyjemnością ogłaszamy wyniki konkursu na okładkę komiksu „Mały książkomaniak 2077”.

I miejsce: Oskar Chruściński

II miejsce: Izabela Dmowska

III miejsce: Kornelia Zając

Wyróżnienie: Krystian Oleksak

Wyróżnienie: Jakub Maksajda